Altijd verliezen

En je blijft het maar proberen. Een set met regels die afbakenen hoe je het leven door kan, hoe je voor altijd veilig het juiste zal doen.

Elk voorbeeld valt te breken.

Elke situatie bevat talloze valkuilen.

Zelfs moreel geweldige prestaties zijn binnenste buiten te keren met de juiste verscheurende perspectieven.

Je doet maar wat.

Waarheen? Daarheen!

Motivatie, motivatie! Waar haal jij je motivatie vandaan? Hoe knip je die aan, elke ochtend weer, elke middagdip weer, elke after-diner-dip weer..

Het leven bestaat uit een stroom van inkakkers en opkikkers; geleefd door onze hormonen touren we door. Waar begint het, waar houdt het op? Waarom willen we zo graag? Nee, even geen logische verklaringen dit keer, gewoon even niet. Enkel gevoelsmatige en zweverige antwoorden a.u.b. Weg met de beredenering. Welkom complete nonsens, complete wollige en warme nonsens. We willen zo graag omdat onze geest snakt naar kunst, liefde en eenheid. Het gevoel er bij te horen, merken dat je iets nieuws ervaart, verrassing, alles. Avondrood met lui op bed liggen doezelen tot de inspiratie toeslaat en je het moet uiten in een schilderwerk. Zachte, melancholische tonen, afgewisseld met de verstrooidheid van een neurotisch klassiek pianostuk. Het is gestoord! Het is gestoord! Maar ook zo bewonderenswaardig.

Woelen in je eigen bad van lamlendige verstandsverbijstering.

Vrijheid blijheid

Het is niet dat de drank je echt gelijk van je realiteitszin af helpt, het is eerder dat hij je gunt je ware aard te tonen.

Al met 1 biertje op accepteren mensen je over-the-top opmerkingen, rare uitspattingen en uitdagende opinies. Want tja, het is de drank. Alles draait om de perceptie van anderen waarin ze menen dat je zonder alcohol wel controle hebt over deze grenspasseringen. Drank is er om ons een excuus te geven onszelf te zijn, de persoon die we ook al waren zonder de drank; maar die we niet mochten tonen omdat we in een rigide en bekrompen samenleving bestaan. Mensen willen weten dat je ze allemaal op een rijtje hebt, en dat die rare kant van je enkel ten toon wordt gesteld na het glaasje. Vertrouwen in elkander. ALLES moet je er aan doen om als een stabiel persoon over te komen, maar met alcoholisch vernuft ben je vrij.

En DAT is de reden dat mensen drank drinken. Niet omdat ze er los van worden, niet omdat ze het lekker vinden, nee, enkel en alleen om hun opgesloten persoonlijkheid te laten luchten. Dat er dan weer verschillende excuusjes worden gevonden voor drank, dat is bijzaak.

Een excuus voor het excuus dat mij bevrijdt.

 

Vies, lees dit niet.

Beseffen dat je als biologisch ‘meesterwerk’ de hele dag een beetje loopt rond te dolen om het hele zooitje indirect op gang te houden.

Waarschijnlijk zonder vleugje vrije wil baant het lichaam zich een weg naar die ongrijpbare utopische staat van geest. Dit alles puur omdat het geprogrammeerd is ideale omstandigheden uit te zoeken, omstandigheden die het paren met (in de meeste gevallen) de juiste geslachtstegenpool mogelijk maken.

Nadat dit is gebeurd is het gevoel van oneindigheid even bereikt, de natuur heeft zijn plicht gedaan. Maar dat is niet genoeg, nee. Ons parasitaire bestaan doet ons voortplanten tot we een ons wegen; en als de seks niet voor het oprapen ligt dan bedienen we onszelf van een ‘voor-de-gek-houdertje’. Heel even het idee dat je alles bereikt hebt, dat je braaf bent, en dat je je bestaan hebt bevestigd. Het leven een dienst hebt bewezen. Maar het enige dat je hebt bewezen is dat we die euforische staat van bewustzijn ook kunnen bereiken met behulp van een in elkaar gezakte pornoster op de buis en een rol wc-papier toe.

Het magische opbouwen van onze nakomelingen bestaat uit exact hetzelfde scala aan gevoelens als het wellustig masturberen op een ranzige overjarige troela die anaal een slagroomsoes naar binnen werkt. Toegegeven, mogelijk is de opbouw en directe afbouw ietwat onwennig vergeleken met de daad, maar als puntje bij paaltje komt zijn dezelfde hormonen aan bod geweest en is het eindresultaat hetzelfde.

Eén grote rotzooi voorzien van een royale dosis emotie.

Nieuwjaar

Ik plakte de plastic sterren tegen ‘t plafond
Want moeder zei me dat ‘t zo ook wel kon
Nog even aftellen en dan is die tijd daar
Achter de bank liggen er ook nog wel een paar
Tis toch jammer dat de zon niet zo fel schijnt
Omdat dan de gloed van mijn planeetstickers zo snel verdwijnt
Met een spiegel reflecteer ik het laatste beetje zon nog per ster op het plafond
Want moeder zei me dat ‘t zo ook wel kon
Vader en moeder gaan zo strakjes naar de kerk
En ik, ik zit thuis te kijken naar mijn aan het plafond geplakte plastic vuurwerk
10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0 gelukkig nieuwjaar
Overal in de wereld licht, wat klinkt dat toch raar
Hier in deze streek is niets anders dan het licht op mijn plafond
Want ja.. moeder zei me dat ‘t zo ook wel kon