Soms val ik in slaap als Kostas tegen me praat. Ik schijn dan nog wel te antwoorden.
Category: Jasper
“…”
Ik wil niet overal over zeiken, maar ik vind gewoon veel kut.
Terrasje
Een zonnige dag. Een prachtige dag. Een perfecte dag voor korte rokjes, fluitende vogels en een terrasje. Niet dat ik nu in een kort rokje ga paraderen, maar goed, je snapt het. Zo’n zin zet een sfeer. Zet mensen aan het denken. Vrouwelijke lezers zullen zich het stereotype man tevoorschijn toveren, de man die naar korte rokjes kijkt. Ze zullen proberen zich te bedenken hoe een man dat ervaart en een slechte voorstelling maken van het “simpele” brein van een man. Mannelijke lezers zullen direct aan de kunst van een perfect achterwerk denken, en terecht. De voorstelling die een vrouw heeft van het mannelijke bestuderingsinstinct van een achterwerk is in de meeste gevallen geheel onjuist. Het bekijken en wél of niet bewonderen van een kont vereist heel wat kennis en ervaring. Wat is de kleur? De vorm? De verhouding in vergelijking met de rest van het lichaam? En vele andere factoren spelen een belangrijke rol. En dan ben ik nog niet eens een zogenaamde kontenman.
Swabberen in de wind.
Een van de elementen van Jastas is gewoon doorschrijven. Niet echt nadenken wat je gaat zeggen, maar gewoon schrijven. Schrijven zoals goede zangers hun nummer zingen. Opbouwend, krachtig en emotioneel. Dat je aan het einde denkt, wauw dat strand en die ondergaande zon. Dat is ware liefde. Zoiets, maar dan gewoon snel. Vlug, even tussendoor. Een uurtje over in de trein, een Jastas momentje. Een soort momentopname. Een krachttekst, een powerboost. Weinig logica, maar dan toch weer wel. Op geniale dingen komen terwijl je een heel verhaal aan het tikken bent. Dat je denkt, geez, dit is gewoon niet normaal meer.
Nou is Jastas natuurlijk niet helemaal onschuldig. Weinig mensen lezen dit (niet dat het ons wat boeit, we doen het voor onszelf). En er zijn nog maar weinig mensen die hun leven om hebben gegooid na het lezen van enkele alinea’s van het Jastas aanbod. Jastas is vooral iets voor Jas en Tas. Om even wat schrijven bij te spijkeren. En natuurlijk zo nu en dan feedback te krijgen van toevallige lezers. Best nuttig.
Jastas kan wel een hele impact op mensen hebben. Vroeger, toen Tas en ik elkaars hyves nog volkladde met geweldige teksten, keken veel mensen vreemd naar hun beeldscherm. Merkwaardig, aangezien de teksten de meest geniale vondsten waren. Maar nu lijkt voor de buitenwereld Jastas wel weg. En dat terwijl we juist meer echt zijn dan ooit. We hebben onze eigen punt NL!
Maar we gaan geen gadgets op onze sociale dingentjes zetten. Jastas is gewoon iets waar je op kan struikelen. Iets waar je kan belanden, maar niet persee hoeft te blijven. Jastas is een soort wolk. En voor degene die er een konijntje in zien, geweldig! Maar de meeste mensen zullen schelden op de hondendrol waar ze zojuist in getrapt hebben, omdat ze omhoog aan het kijken waren. Ja, het leven is hard.
Schrijven is gewoon iets grappigs, ik zeg niet dat we geniaal zijn. We hebben gewoon af en toe zin om (on)zin te roepen. Roepen in een grote vlakte, waar geen ziel je hoort.
Laatst toen ik de stad liep gebeurde er wel wat grappigs, er liep een groepje studenten voorbij. Toen hoorde ik er één fluisteren: “hé! Dat is Jas, van Jastas.”
Tijd is fijn
Zo heb je geen tijd, zo heb je het weer wel. Gelukkig is er voor mij weer tijd. Tijd die ik in Jastas kan stoppen. Tijd om een draft verhaal te publiceren. Tijd om de wereld te betoveren.
1 uur
Zo rond 1 uur snachts, wanneer de kleine kinders en oudjes liggen te slapen, zijn wij Jastas samen met enkele duizenden jongeren nog wel wakker. De een versiert een of ander meisje, de ander ligt zo vroeg op de avond al in de goot. Wij Jas & tas combineren meestal deze twee, maar we hebben ook nog meer diepgang. Hopen we dan…
Zweverigheid
Zweverigheid is in de alledaagse zin van het woord, een staat van verwarring waarin iemand niet helemaal logisch praat. Of onlogische zinnen maakt, van die dingen waarvan mensen niet begrijpen wat er staat en er vervolgens over in discussie gaan. Welnu, presenteer ik u een nieuwe vorm van zweverigheid: foto’s waarop men lijkt te vliegen. Geloof Jastas maar, dat gaat hip worden! (binnenkort meer)
Begin.
De officiele dag 1 van Jastas. Een hele prestatie. Een installatie van een blog inclusief amper aangepast thema. Dat is tot nu toe nog zo’n beetje Jastas. Niet echt, ja, fantastisch. Maar waarom bestaat dit dan? Nou, wij zijn van plan om hier geniale teksten neer te gaan zetten. Wij geven toe, een zwaar streven. Maar dat lijkt ons wel de juiste gedachte. Bovendien gaat dit nog ontzettend mooi worden, maar goed, tijd he, dat heb je niet zomaar.