Soms zie je teksten waarvan je denkt ‘dat had ik kunnen schrijven, zo denk ik er ook precies over!’.. En het voelt dan jammer dat iemand je voor was met het verwoorden. Dit gebeurt mij helaas vrij vaak. En waarom? Omdat als ik er goed over na denk, ik de teksten die ik leuk vind eigenlijk al veel vaker heb gelezen. Het is niet per se nieuw maar eerder een bevestiging van iets waarvan ik voelde dat het vanzelfsprekend was. Ongemerkt was het al te voor de hand liggend of te vaak gedaan.
Ik kan een geniaal stuk schrijven over waarom celebrities zijn wie ze zijn, maar ik ben er zeker van dat bijna alles wat ik zou schrijven al bestaat. Ondanks dat als ik het toch zou schrijven, mensen hetzelfde over mij denken als wat ik in de eerste twee zinnen omschreef, wil ik het anders. JasTas wil het anders. Het voelt haast als een underground-geloof. De onwil om te jatten wat gemakkelijk gestolen kan worden. Voor de hand liggende gedachten. JasTas wil verder dan dat, wij zijn sterker dan de rest! Sterk genoeg om te schrijven over het schrijven; te denken over het denken, te praten over het praten. Met een fijn woord: metacommunicatie.
Communiceren over het communiceren. Volgens mij is er nog geen term voor communiceren OVER het communiceren over het communiceren.
Bij deze leg ik het dan maar vast, we noemen dat: JasTas-Communicatie. Tijdelijke cliché naam, maar verwacht iets groots binnenkort. Iets heel groots.
Jastassen…