Met 340 cracktrollen de hort op.
Tag: mindflows
Doet het pijn?
Ik val maar direct met de deur in huis vandaag:
Religie is Sinterklaas voor gevorderden.
Stomweg dat fijne groepsgevoel krijgen dat je als kind ook had toen je met z’n allen ten minste één soort zekerheid had. Samen geloven in de Sint. Jezelf een bevestiging geven dat er houvast is in deze wereld; dat er een waarheid is. Dat de Sint over je waakt en alles hoort en ziet. Dat hij met pen en papier alles bijhoudt wat jij uitvoert. Maar zo is het niet, lieve mensen, nee..
God is net als Sinterklaas een verzonnen gedaante om gezellig gezamenlijk in te geloven. Uiteraard bestaan beiden fenomenen uit twee lagen; de ‘slimmerikken’ en de.. wat minder slimmerikken. Net als dat Sinterklaas wordt gespeeld door de ‘slimme’ volwassenen, wordt God (aldaniet indirect) gespeeld door de ‘slimme’ kornuiten van de kerk. De wat minder slimmerikken zijn in dit geval dan de kinderen en de gelovigen. Deze tweede partij wordt gemanipuleerd en dom gehouden.
Waarom? Het is nu eenmaal fijn je kinderen onder de duim te houden; ze een zoethoudertje te geven. Daar worden ze lekker rustig van. Pepernootje hier, kaarslichtje daar; allemaal om het idee een beetje meer vorm te geven en een andere werkelijkheid te creëren.
Daarbij leven Priesters goed van de subsidie; net als dat Sinterklaas dat doet. Het is dan ook hun werk; Mensen voorliegen. Op zich is daar ook niets mis mee als het de mensen gelukkig maakt, maar net als bij kinderen die bang zijn voor Sinterklaas en zijn almachtige boek, vind ik het ook een beetje zielig voor gelovigen die schuilen voor God’s alziend oog.
Het idee is bijna hetzelfde. Als je je kind niet in Sinterklaas laat geloven, dan ben je een slechte ouder en kijken anderen je raar aan. Als je je kind niet in God laat geloven, ben je ook een slechte ouder en kijken gelovigen je raar aan. Het zou mij niets verbazen als Sinterklaas al veel eerder bestond dan, bijvoorbeeld, de Bijbel zelf. Een geweldige inspiratiebron voor de kerk.
Het zou best goed kunnen dat er in den beginnen een boek werd bijgehouden door de vroegere Sint Niklaas waarin hij buurtroddels opschreef. Dat schreef hij dan in verzen en kleedde het aan tot mooie verhaaltjes. Gewoon als hobby. Het zou zelfs niet vreemd zijn als dat roddelboek uiteindelijk nog steeds ergens rondzwerft en dat er zeer veel verschillende drukken van zijn gemaakt. Mogelijkerwijs zijn er zelfs types die zijn flink filosofisch gekleurde verhalen als waarheid zagen. Het kan allemaal.
Maar ik dwaal af. Het gaat er om dat Sinterklaas angstaanjagend veel overeenkomsten heeft met het fenomeen Religie. Behalve dan dat Sinterklaas op een daadwerkelijk bestaande persoon is gebaseerd en dat over het algemeen enkel kinderen in hem geloven.
God en zijn apostelen = Sinterklaas en zijn pieten.
Gelovigen = …
PS: Dit is slechts een filosofische stelling en moet afvragend (niet aanvallend) worden beschouwd.
Lichte Flitsen
God fotografeerde ons vannacht flink. Zou Hij, net als wij mensen, ook zo’n type zijn dat een vakantie vanachter Zijn cameraatje beleefd? Om dan veilig thuis alles wat hij (half) heeft meegemaakt rustig achter zijn laptopje te bekijken en te delen met andere capturejunkies.
Wij, de mensheid, Zijn creatie. s’Nachts mentaal verkracht op Zijn filmcamera. Of zou dat laatste woord ook met een hoofdletter moeten. Het is ten slotte wel het Toestel van God. En is het eigenlijk niet een eer?
THP & BabImage
Toevallig Helend Proces
Eén simpel gedagje op straat kan een deprimerende bui omzetten in een hoopvol gestelde. Hoe komt het dat zulke kleine dingen zo een groot effect kunnen hebben? Volgens onze docent zijn het toevallige ontmoetingen en het gevoel van vertrouwen dat deze in de buurt oproepen. Zelf denk ik dat het anders ligt. Mogelijk voelt het contact met een ‘vreemde’ zo fijn omdat deze persoon vrijwel niets van jouw leven af weet en dit ook uitstraalt. Een vriendelijke ‘goedemiddag’ van zijn / haar kant toont dat je eigen dilemma zo erg nog niet is. Hetgeen je depri maakte heeft blijkbaar niets aan je buurt veranderd, dus zo een groot drama kan het niet zijn. Het gaat gewoon de positieve energie van het ‘normale leven’ dat jouw negatieve energie weer in balans kan krijgen.
Een andere theorie is het gevoel van een succesvol afgesloten communicatie. Je kunt vaak in een mindere bui raken wanneer er een communicatie met iets of iemand niet goed verloopt. Vaak roept het één het ander op en verloopt je hele dag met onafgemaakte of mislukte conversaties. Misschien lukt het je niet om te zeggen wat je denkt, een bepaalde onderbouwing goed onder worden te brengen of iemand te overtuigen van je gelijk. Stuk voor stuk depri-opwekkers. Als je iemand op straat tegen komt en je begroet elkaar vriendelijk, is dit een overwinning. Blijkbaar kan je toch communiceren zonder de ander negatief over je te laten denken. Het is je gelukt om (in je eigen buurt) iemand te creëren die niet tegen je is en die geen oordeel over je heeft. Een neutraal persoon.
Wellicht is het mogelijk een simulatie te organiseren voor gedeprimeerde mensen. Psychologen zetten dan stalkers in die je begroeten op weg naar huis en zienderogen toont de cliënt (kortdurend) beterschap. Mogelijk brengt dit wel weer een ander probleem met zich mee; namelijk een Paranoïde Persoonlijkheids Stoornis.
BabImage
Om een huisstijl van een bedrijf goed te keuren moeten baby’s ingezet worden. Zij reageren puur uit instinct en eerste indrukken. Door hun onbevooroordeelde kijk op de wereld kunnen zij mogelijk een waardering geven voor de kleuren en vormen van een huisstijl. Het is natuurlijk alsnog persoonsgebonden of je iets waardeert, maar misschien zijn er ook basisfactoren die voor vrijwel iedere baby gelden. Hierbij doel ik op baby’s die de wereld wel al hebben gezien, en dus als symbool staan voor de oerinstincten van de volwassen doelgroep. Een score voor de huisstijl kan aangegeven worden in babyhoofdjes.