Twee perspectieven om in te leven. Eigenlijk beiden met hun eigen pro’s en con’s en afhankelijk van de omgeving.
Als je vanuit gezelschap even naar de WC gaat of als je eenzaam onder de douche staat dan zit je geheel in je eigen belevingswereld. Stiekem een vrij extreme verandering van bewustzijn. Je ziet de hele wereld dan enkel door je eigen ogen en je hoeft geen rekening te houden met anderen. Als je aan een onderwerp denkt, kun je in je eentje vaak vrij diep er over nadenken. Je lijkt binnen een hokje te denken; niet breed omdat je geen anderen hebt die het onderwerp erg kunnen laten afwijken. Je denkpatroon gaat vooral erg diep. Je hebt soms wel ‘hak op de tak’-sprongen van onderwerp omdat je jezelf kan laten gaan, maar vaak bekijk je eenzelfde onderwerp niet vanuit meerdere hoeken. Je zit vast in je eigen denkkader en gaat daarin erg diep. Ofwel, je denkt intern.
Met z’n tweeën aan de wandel is een heel ander verhaal. Je past je sowieso al bewust en onbewust aan de ander aan. Mogelijk voel / merk je elkaars emoties. Probeer maar eens net zo diep te denken over een onderwerp te denken wanneer iemand naar je kijkt. Op een bepaalde manier blijf je toch meer aan de oppervlakte. Je durft niet dieper. Mogelijk omdat je te veel let op hoe de ander jou ziet en daar je aandacht ook bij moet houden. Je moet toch rapport met de ander behouden. Er is toch iemand in de buurt en jezelf weg te laten dobberen in je eigen gedachtegang lijkt dan ook vaak onmogelijk wanneer je samen met iemand bent. Ofwel, je denkt extern.
Intern geeft een mens rust en extern geeft eerder een gevoel alsof je gedachte buiten jezelf is. Je aandacht ligt bij je omgeving. Wanneer je extern denkt (en dus met anderen bent) en je probeert intern te denken, dan voelt dat heel raar en onwennig. Je beland in een soort chaos in je hoofd die je niet kunt gladstrijken. Er is een weerstand.
Het is ook helemaal niet de bedoeling om in jezelf te keren wanneer er mensen om je heen zijn. Je oerinstincten geven je door dat je moet communiceren om te overleven (anders ontstaan er weer pijnlijke stiltes die de band met nuttige partners kunnen verslechten of mis je kansen om vooruit te komen in het leven, althans dat lijken je hersens te zeggen). Er ontstaat dan een soort writersblock gevoel.
Intern denken: Diep, eenzaam, rust, vrijheid, eigen wereldje.
Extern denken: Oppervlakkig, breed, chaotisch, rekening houden met anderen.