Heimwee naar het verleden. Soms heb je wel eens zo’n dag dat je enkel en alleen maar terugdenkt aan vroeger. Oude vrienden, vergane liefdes, compleet ander leven. Het zit echt in fases. Op het ene moment zit je in je hoofd weer met die oude vriendengroep aan een biertje op een hele gezellige avond. Je weet dat die tijden nooit meer terugkomen. Soms probeer je nog krampachtig hetzelfde als toen te bereiken, maar dat kan niet meer. Je belt hen weer eens op, maar alles is anders. Je bent uit elkaar gegroeid. Toch is dat ook weer te definitief, want als je goed oplet vang je soms nog een glimp op van dat oude vertrouwde gevoel. Maar kijk daar mee uit..
Het vertrouwde verleden is als een draaikolk waar je hele dagen, zelfs weken in kan wegkwijnen. Verlangen naar de tijd die je nu onder controle zou hebben. Nu heb je overzicht. Nu zie je dingen in een ander perspectief dan toen, je zou nu gewoon zo veel meer kunnen dan toen. Maar dat doet je dan weer beseffen dat je niet genoeg geniet van wat je nu hebt. Probeer dat overzicht nu eens eerder te krijgen. Denk eens aan het nu! Wat heb je, wat kan je, wat wil je?
Ik weet het.. het voelt ergens als een mislukt excuus om het heden goed te praten.. maar vroeger voelt vaak gewoon beter. Kun je nagaan hoe dat voelt wanneer je bij je volle verstand in de negentig zit. Zoveel mooie tijden om naar terug te kijken, zo weinig om nog naar toe te leven. Ja inderdaad. Vroeger was alles beter.
Morgen is het vroeger van overmorgen, zoals het heden het vroeger van nu is. Wie ver vooruit kijkt weet dat alles vroeg of laat eindigt als ‘vroeger’. Reden alom, zogezegd, om vooruit te kijken noch vroeg op te staan. Dat laatste vooral omdat ‘vroeg’ slechts één lettergreep verwijderd is van ‘vroeger’. Maar dat wist je al: jij bent ook niet van gisteren…